Bazı makarnalık buğday genotiplerinde (Triticum durum L.) artan su stresinde morfolojik ve fizyolojik tepkilerin incelenmesi

Kuraklık, bitkisel üretimi ve verimi sınırlayan en önemli faktörlerden biridir. Bitkiler, kuraklık stresiyle mücadele etmek için çeşitli morfolojik, fizyolojik, biyokimyasal moleküler tepkiler gösterirler. Çalışmada, makarnalık buğdayda artan su stresi altında genotipik farklılıkların belirlenmesi, kullanım etkinliği verimle ilişkili olabilecek morfolojik fizyolojik parametrelerin incelenmesi amaçlanmıştır. Deneme, Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi araştırma serasında, saksılarda kontrollü koşullarda yürütülmüştür. Araştırmada 7 tane buğday genotipi (DZ7-51, Fırat-93, Hat-300, Sena, Svevo, TBT16-7 TBT16-9) kullanılmıştır. Tarla kapasitesine göre belirlenen stresinde (%100 Kapasitesi (TK), %75TK, %50TK %25TK) genotiplerinin verim öğeleri kalite değişimleri incelenmiştir. Yaprak kıvrılması tüm kısıtlama seviyelerinde olumsuz yönde bulunmuştur. Su stresindeki artışa bağlı olarak mumsuluk artış göstermiş %25TK Artan düzeyleri, genotiplerin öğelerinde azalışa neden olurken, protein oranına pozitif bir etki yapmıştır. Tane biyomas yönünden hesaplanan değerleri arttıkça düzeyde göstermiştir. Çalışmada incelenen özellikler içerisinde mumsuluğun kuraklığa dayanıklıkta markör kullanılma potansiyeline sahip olabileceğini DZ7-51 Fırat-93 genotipleri stresine çok dayanıklı genotipler belirlenmiştir.